Πέμπτη 5 Ιουλίου 2012

Α' ΛΕΟΝΤΟΣ: Ο ΑΡΧΑΙΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ!!!!!!

ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑ ΣΤΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ: Πάντοτε με απασχολούσε το πως οι αρχαίοι αστρονόμοι μετρούσαν τις περιόδους των πλανητών και  της σελήνης. Και το 2005 όταν έγραφα το βιβλίο ΚΩΔΙΚΑΣ ΑΣΤΡΟ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ, μελετώντας στον υπολογιστή την προσομοίωση της συνόδου Δία-Κρόνου του 26 π.Χ. στον αστερισμό του Λέοντα, βρήκα ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ τη λύση. Το σημείο λοιπόν αναφοράς, το σημαντικότερο άστρο του ουρανού, δεν είναι ούτε ο Σείριος, ούτε ο Βέγας, ούτε ο Αρκτούρος, αλλά ο α' Λέοντος, ο περίφημος Βασιλίσκος, που σημαίνει "μικρός βασιλιάς" ή πρίγκηπας. Όμως δεν είναι γνωστός μόνο με αυτό το όνομα, αφού έχει και άλλο ένα. Μάλιστα δεν υπάρχει άλλο άστρο του ουρανού με διπλό όνομα. Μόνο ο Βασιλίσκος. Και το δεύτερό του όνομα είναι εξίσου σημαντικό: Κανών στα αρχαία Ελληνικά ή Regulus στα λατινικά. Τι σημαίνει Κανών ή Κανόνας; ΧΑΡΑΚΑΣ!!!
Αυτός δηλαδή ήταν ο ουράνιος χάρακας για τους αρχαίους αστρονόμους. Αυτός που τους βοηθούσε να μετρούν τις περιόδους των πλανητών. Ο αστέρας Βασιλίσκος!!! (Στη φωτό το screenshot που κατέβασα από το εκπληκτικό Celestron The Sky, με τον Regulus /Κανών ή Βασιλίσκο να βρίσκεται ακριβώς πάνω στην εκλειπτική, στην ετήσια φαινόμενη δηλαδή τροχιά του ήλιου. Κανένα άλλο άστρο του ουρανού δεν έχει αυτή την ιδιότητα). Τουλάχιστον εγώ στα εκατοντάδες αστρονομικά βιβλία που έχω διαβάσει και που κοσμούν τη βιβλιοθήκη μου, δεν είχα ποτέ διαβάσει την επεξήγηση αυτή για τον ΚΑΝΟΝΑ. Την παρουσίασα για πρώτη φορά στο βιβλίο μου ΚΩΔΙΚΑΣ ΑΣΤΡΟ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ (σ.σ. που κυκλοφορεί και στα  Αγγλικά ΒΕΤΗLEHEM STAR DECODED αλλά και στα Ιταλικά LA STELLA DI BETLEMME DECIFRATA) και δικαιωματικά η ανακάλυψη αυτή μου ανήκει. Ακόμη κι αν την έχει προτείνει και κάποιος άλλος, την πρότεινε χωρίς στοιχεία. Αντίθετα εγώ την πρότεινα μελετώντας επισταμένως σε προσομοίωση την σύνοδο Δία και Κρόνου που συνέβη στις 30 Ιουνίου του 26 π.Χ. και τη θέση των πλανητών σε σχέση με τον Βασιλίσκο. Μάλιστα 7 μήνες νωρίτερα, στις 17 Νοεμβρίου του 27 π.Χ. είχαμε το εξής ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ: Ταυτόχρονη ανάδρομη κίνηση Δία και Κρόνου (δηλαδή φαινόμενη κίνησή των πλανητών προς τα δυτικά) με τον Βασιλίσκο ΑΚΡΙΒΩΣ ανάμεσά τους!!! Δηλαδή ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΤΟΤΕ, για πρώτη φορά οι αρχαίοι αστρονόμοι μπόρεσαν να μετρήσουν τις ανάδρομες κινήσεις Δία και Κρόνου, τα τόξα δηλαδή των 9 και 6 μοιρών αντίστοιχα, χρησιμοποιώντας σαν "ΧΑΡΑΚΑ" τον Βασιλίσκο και κατάφεραν να βγάλουν εκπληκτικά συμπεράσματα για τη σύνοδο των δύο γιγάντων πλανητών. Αυτήν λοιπόν  τη σύνοδο μελέτησαν και οι Μάγοι της Περσίας και κατέληξαν στο φοβερό συμπέρασμα για την επικείμενη έλευση του Ιησού Χριστού. Ήταν σύνοδος που "φιλοξενήθηκε" στον αστερισμό του Λέοντος, που στη μεσσιανική παράδοση αναφέρεται σαν ο  "αστερισμός του Μεσσία", δίπλα ακριβώς στον αστέρα Βασιλίσκο, που στη μεσσιανική παράδοση αναφέρεται σαν ο "απλανής αστέρας του Μεσσία", με δημιουργό της συνόδου τον πλανήτη Δία, που στη μεσσιανική παράδοση αναφέρεται σαν ο "πλανήτης του Μεσσία", και συνοδό τον Κρόνο, τον "οίκο των Ιουδαίων"  όπως αυτός αναφέρεται στην Ιουδαϊκή παράδοση. Ήταν λοιπόν η σύνοδος Δία-Κρόνου του 26 π.Χ. ο προάγγελος της έλευσης του Χριστού στην αμέσως επόμενη σύνοδο Δία-Κρόνου, την ανεπανάληπτη 3πλή ηλιοκεντρική σύνοδο του 7 π.Χ. που έχω αποδείξει τελεσίδικα ότι ήταν αυτή το περίφημο '' 'Αστρο της Βηθλεέμ ". Κατάφερα λοιπόν με την μελέτη μου όχι μόνο να ερμηνεύσω την πανάρχαια ονομασία ΚΑΝΩΝ για το Βασιλίσκο, αλλά και να επιβεβαιώσω πλήρως ΟΛΕΣ τις μεσσιανικές παραδόσεις. Σκέφτομαι ότι αν την μεγάλη ανακάλυψη για το άστρο της Βηθλεέμ την είχε κάνει κανένας επιστημοναράς αστρονόμος, θα έβγαινε σε όλα τα κανάλια και τα αστρονομικά φόρα για να το ανακοινώσει και να πάρει και τα βραβειάκια του. Επειδή την έκανε ένας ερασιτέχνης που δεν ανήκει στο συνάφι τους, πάνε να το περάσουν στο ντούκου. Ακόμη θυμάμαι τους 2 επιστήμονες του καναπέ, στην εκπομπή του Αντένα Κύπρου -που με φιλοξένησε τα Χριστούγεννα-και τις ανοησίες που έλεγαν και θλίβομαι αφάνταστα.....


Τετάρτη 4 Ιουλίου 2012

ΟΙ ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΚΕΣ ΓΝΩΣΕΙΣ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ: ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΕΣ!!!!!

 Πραγματικά δεν βρίσκω λόγια για να εκφράσω τον θαυμασμό μου για τις αστρονομικές γνώσεις των αρχαίων Ελλήνων. Δυστυχώς αυτά που γράφω δεν υπάρχουν σε κανένα βιβλίο ούτε ποτέ διδάχτηκαν στα Ελληνόπουλα. Έχουν προκύψει μετά από χρόνια και ενδελεχή έρευνα που έχω κάνει επάνω στις θεωρίες τους. Από τα αποτελέσματα λοιπόν, έκανα την αντίστροφη πορεία και έφτασα μέχρι την αποκωδικοποίηση των τεράστιων γνώσεών τους.

Για να καταλάβουν λοιπόν κάποιοι το μεγαλείο των αρχαίων Ελλήνων, θα παραθέσω μερικές μόνο από τις γνώσεις των. Η μεγαλύτερη ανοησία που έχω ακούσει βέβαια είναι ότι οι αρχαίοι Ελληνες θεωρούσαν τη γη επίπεδη.
Φυσικά όταν γνώριζαν να υπολογίζουν τις εκλείψεις ηλίου και σελήνης είναι αστείος τέτοιος ισχυρισμός. Κατά την έκλειψη της σελήνης και με τη σκιά της γης να εισέρχεται σιγά σιγά στον σεληνιακό δίσκο, δεν είχαν καμμία αμφιβολία για τη σφαιρικότητα της γης.
Το ηλιοκεντρικό σύστημα είναι η θεωρία του Αρίσταρχου του Σάμιου (310 π.Χ. - 230 π.Χ.) και όχι του «κλέφτη» των αρχαιοελληνικών ιδεών, του ελληνιστή Πολωνού μοναχού Νικολάου Κοπέρνικου. Παλιό το κόλπο. Τα ιερά κείμενα της αρχαίας Ελληνικής γραμματείας φυλάσσονταν σε διάφορες βιβλιοθήκες εκκλησιών. Έτσι ο Κοπέρνικος διάβασε Αρίσταρχο και με clopy-paste την κατοχύρωσε σαν δική του την ηλιοκεντρική θεωρία.Ακολούθησε ο έτερος ελληνιστής, ο Βέλγος αβάς Ζορζ Λεμαίτρ που το 1931 περιέγραψε τη θεωρία του big bang ως το «Κοσμικό Αυγό», που «εξερράγη κατά τη στιγμή της Δημιουργίας». Μόνο που ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ το αναφέρει πρώτος ο Ορφέας στα Αργοναυτικά του  στίχοι 10-14. Και να μην ξεχνάμε και το θείο Αλβέρτο που με τη βοήθεια του κορυφαίου Eλληνα μαθηματικού Κωνσταντίνου Καραθεοδωρή, διάβασε Αριστοτέλη (ή καλύτερα έκανε clopy-paste κι αυτός την θεωρία του Αριστοτέλη) και ξαναδιατύπωσε μετά από 24 αιώνες την  εξίσωση E=mc2. Απλά ο Αριστοτέλης την περιγράφει με λόγια, ενώ ο Αϊνστάιν την βάπτισε Θεωρία της Σχετικότητας και έγραψε την περίφημη εξίσωση.
Ξαναγυρίζω στον Αρίσταρχο. Πως λοιπόν ο Αρίσταρχος γνώριζε ότι η γη κινείται γύρω από τον ήλιο και όχι ο ήλιος γύρω από την γη; Του ήρθε επιφοίτηση; Το διατύπωσε τυχαία; Φυσικά όχι. Απλούστατο πράγμα για ένα τόσο κοφτερό μυαλό όπως ο Αρίσταρχος. Κατ’ αρχήν η λύση είναι πανεύκολη. Υπάρχει στον ουρανό η  εξήγηση και λέγεται Σελήνη. Ναι, το μοναδικό ουράνιο σώμα που προσφέρεται για μετρήσεις και είναι ορατό και ημέρα και νύχτα, είναι μόνο η Σελήνη.
Όταν λοιπόν η Σελήνη είναι ορατή τη νύχτα τότε πανεύκολα με σημείο αναφοράς πρώτιστα τον Βασιλίσκο (α’ Λέοντος) ή δευτερευόντως τον Στάχυ (α’ Παρθένου), τα μόνα 2 άστρα α΄ μεγέθους που βρίσκονται σχεδόν πάνω στην εκλεπτική (σ.σ. ο Βασιλίσκος ακριβώς επάνω, ο Στάχυς λίγο νοτιότερα), μπορεί να μετρήσει κανείς με το αρχαίο γωνιομετρικό όργανο, τον εξάντα, το τόξο που διανύει η σελήνη και πανεύκολα διαιρώντας με το χρόνο, να βρει τη γραμμική της ταχύτητα, που είναι  0,5 μοίρα /ώρα.  
Eρχόμαστε λοιπόν την ημέρα. Όταν η σελήνη είναι περίπου 20 ημερών, το φωτισμένο της ημισφαίριο είναι αυτό που κοιτάει προς τον ήλιο, καθώς ο σεληνιακός δίσκος βαίνει μειούμενος.
Αν λοιπόν μετρήσει κανείς  με τον εξάντα την γωνιακή απόσταση μεταξύ ηλίου και σελήνης, θα το βρει περίπου 110 μοίρες. Μετά από π.χ. 6 ώρες, θα μετρήσει τη γωνία και θα τη βρει 107 μοίρες. Άρα η σχετική γραμμική ταχύτητα ηλίου και σελήνης είναι 3 μοίρες/6 ώρες=0,5 μοίρα/ώρα. Μα αυτή είναι η απόλυτη ταχύτητα της σελήνης που μετρήσαμε τη νύχτα. Άρα η απόλυτη γραμμική ταχύτητα του ήλιου είναι μηδέν. Δηλαδή ο ήλιος δεν κινείται σε σχέση με τη Σελήνη. Άρα; Κινείται η γη γύρω από τον ήλιο και όχι ο ήλιος γύρω από τη γη. Τόσο Απλά. Τόσο Αρχαιοελληνικά.
Η σκιά του οβελίσκου που ανέφερα στο προηγούμενο άρθρο μου, μεταβάλλεται  40 μέτρα από το ελάχιστο στο μέγιστο και αντίστροφα. Άρα στη διάρκεια 6 μηνών, από θερινό ηλιοστάσιο σε χειμερινό, έχουμε τη σκιά να μεταβάλλεται ημερησίως 40μ/ 180 ημέρες = 4000εκ/ 180ημέρες = 22  εκατοστά!!!!!
Δηλαδή η μεταβολή της σκιάς 22 εκατοστά κάθε ημέρα ήταν μετρήσιμη από κάθε άποψη.
Αν η σκιά μεταβαλλόταν λίγα χιλιοστά, τότε θα υπήρχε σίγουρα κάποιο σφάλμα. Άλλα 22 ολόκληρα εκατοστά ήταν οπωσδήποτε μετρήσιμα, ενώ ακόμη και με το μάτι ήταν ορατή η ημερήσια μεταβολή της σκιάς του οβελίσκου!!!
Γι αυτό το λόγο λοιπόν οι αρχαίοι συναγωνίζονταν για το ποιός θα έχει τον ψηλότερο οβελίσκο. Όχι για ομορφιά. Αλλά για να προσδιορίζουν καλύτερα το ηλιακό έτος και τις εποχές του χρόνου.  Όσο πιό ψηλός οβελίσκος, τόσο πιό μεγάλη σκιά, άρα μεγαλύτερη ακρίβεια στη μέτρηση του χρόνου.
Γι αυτο και ο οβελίσκος της Αλεξάνδρειας που χρησιμοποίησε για τις μετρήσεις του ο Ερατοσθένης το 240 π.Χ. αλλά και ο Σωσιγένης το 46 π.Χ., όριζε ΑΚΡΙΒΩΣ τον μεσημβρινό της Αλεξάνδρειας, που ήταν με τη σειρά της το Greenwich του αρχαίου κόσμου!!!!